Arti­fi­zia­rium II

Artystka przy­własz­cza sobie inter­pre­ta­cje obra­zów i infor­ma­cji, które znane są nam ze śro­do­wi­ska inter­ne­to­wego. Jako rzeź­biarka odwo­łuje się przede wszyst­kim do wła­snego języka moty­wów i form – prze­nosi je z formy trój­wy­mia­ro­wej w dwu­wy­mia­rową. Medium kolażu służy jej jako pole do eks­pe­ry­men­tów. Roeb pra­cuje z frag­men­tami swo­ich już udo­ku­men­to­wa­nych prac i prze­plata rze­czy­wi­ste i cyfrowe zna­le­zione przedmioty. W ten spo­sób two­rzy środki i reflek­sje na temat rze­czy­wi­sto­ści, którą oce­nia jako men­talną mapę wła­snego archi­wum obra­zów.

Jest rzeź­biarką i artystką wizu­alną. W swo­ich pra­cach odwo­łuje się do sym­bo­liki mito­lo­gii i rytu­ałów cele­bro­wa­nych przez sta­ro­żytne kul­tury. Jej obiekty przed­sta­wiają głów­nie hybrydy i abs­trak­cyjne muta­cje ze świata ludzi, zwie­rząt i mine­ra­łów. Wyko­rzy­sty­wane przez nią motywy, które na pierw­szy rzut oka wydają się zna­jome, balan­sują na gra­nicy rze­czy­wi­sto­ści i sur­re­ali­zmu, prze­ła­mu­jąc tak nawyki postrze­ga­nia. Zesta­wia­jąc w oczy­wi­sty spo­sób nie­pa­su­jące do sie­bie czę­ści ciała i przedmioty, mani­fe­stuje siły witalne mate­rii orga­nicz­nej. Jed­no­cze­śnie pod­kre­śla­jąc kru­chość pozy­cji czło­wieka jako uprzy­wi­le­jo­wa­nego i panu­ją­cego nad innymi nie-ludz­kimi stwo­rze­niami. Mieszka i pra­cuje w Ber­li­nie.

Arti­fi­zia­rium II

Artystka przy­własz­cza sobie inter­pre­ta­cje obra­zów i infor­ma­cji, które znane są nam ze śro­do­wi­ska inter­ne­to­wego. Jako rzeź­biarka odwo­łuje się przede wszyst­kim do wła­snego języka moty­wów i form – prze­nosi je z formy trój­wy­mia­ro­wej w dwu­wy­mia­rową. Medium kolażu służy jej jako pole do eks­pe­ry­men­tów. Roeb pra­cuje z frag­men­tami swo­ich już udo­ku­men­to­wa­nych prac i prze­plata rze­czy­wi­ste i cyfrowe zna­le­zione przedmioty. W ten spo­sób two­rzy środki i reflek­sje na temat rze­czy­wi­sto­ści, którą oce­nia jako men­talną mapę wła­snego archi­wum obra­zów.

Jest rzeź­biarką i artystką wizu­alną. W swo­ich pra­cach odwo­łuje się do sym­bo­liki mito­lo­gii i rytu­ałów cele­bro­wa­nych przez sta­ro­żytne kul­tury. Jej obiekty przed­sta­wiają głów­nie hybrydy i abs­trak­cyjne muta­cje ze świata ludzi, zwie­rząt i mine­ra­łów. Wyko­rzy­sty­wane przez nią motywy, które na pierw­szy rzut oka wydają się zna­jome, balan­sują na gra­nicy rze­czy­wi­sto­ści i sur­re­ali­zmu, prze­ła­mu­jąc tak nawyki postrze­ga­nia. Zesta­wia­jąc w oczy­wi­sty spo­sób nie­pa­su­jące do sie­bie czę­ści ciała i przedmioty, mani­fe­stuje siły witalne mate­rii orga­nicz­nej. Jed­no­cze­śnie pod­kre­śla­jąc kru­chość pozy­cji czło­wieka jako uprzy­wi­le­jo­wa­nego i panu­ją­cego nad innymi nie-ludz­kimi stwo­rze­niami. Mieszka i pra­cuje w Ber­li­nie.